ประวัติ เวอร์วูล์ฟ หรือ มนุษย์หมาป่า
แน่นอนครับ ผมจะขยายรายละเอียดและเนื้อหาเพิ่มเติมให้ยาวขึ้น
เวอร์วูล์ฟหรือมนุษย์หมาป่าเป็นตำนานที่มีรากฐานมาจากความเชื่อในวัฒนธรรมยุโรป โดยเฉพาะในภูมิภาคสแกนดิเนเวีย ซึ่งเป็นบ้านเกิดของตำนานเรื่องนี้ตั้งแต่ยุคโบราณกาล ความเชื่อนี้แพร่หลายในกลุ่มชาวพื้นเมืองเหนือผ่านการบอกเล่าปากต่อปากมานับพันปี
ตามตำนานกล่าวว่า เวอร์วูล์ฟเป็นสภาพร่างกายที่มนุษย์ธรรมดาต้องกลายร่างไปสู่สุนัขป่าหรือหมาป่าขนาดใหญ่ร่างกายสมบูรณ์แบบ แต่มีจิตใจโหดร้ายอยู่ในช่วงคืนวันพระจันทร์เต็มดวง หลังจากนั้นพวกมันจะแปลงกลับสู่ร่างมนุษย์อีกครั้งเมื่อพระจันทร์เสี้ยวลง การกลายร่างดังกล่าวถือเป็นอำนาจพิเศษตามธรรมชาติบางอย่างที่ไม่อาจควบคุมได้
เมื่ออยู่ในสภาพเวอร์วูล์ฟ พวกมันจะมีลักษณะน่ากลัวและดุร้ายมาก มีรูปร่างลักษณะเป็นสุนัขป่าขนาดมหึมา ร่างกายหนังหนาคลุมด้วยขนยาวหยาบ มีกรงเล็บแหลมคม เขี้ยวคมกริบ และดวงตาวาววับคล้ายสัตว์ป่าจริงๆ นอกจากนี้ยังมีกลิ่นกายที่แรงจัดเฉพาะตัว พวกมันไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เมื่ออยู่ในสภาพนี้ แต่จะดุร้าย โหดเหี้ยม ป่าเถื่อนและคอยล่าเหยื่อที่เป็นสัตว์ป่าหรือมนุษย์เพื่อหยิบกินเนื้อหาม
ในสมัยก่อน ตำนานเวอร์วูล์ฟถูกถ่ายทอดออกมาในรูปของนิทานพื้นบ้านที่ใช้ตกแต่งเรื่องราวให้น่ากลัวและดุร้ายเพื่อให้เด็กๆระมัดระวัง ห่างไกลจากพวกมัน พร้อมทั้งหวาดกลัวการออกไปในป่าเมื่อถึงคืนพระจันทร์เต็มดวง ซึ่งเป็นช่วงที่พวกเวอร์วูล์ฟจะแปลงกายและคอยหาเหยื่อ บ้านเมืองหลายแห่งในยุโรปตะวันออกจึงรับรู้และหวาดกลัวตำนานเรื่องนี้อย่างแท้จริง บางแห่งจนถึงขั้นตั้งกองพลพิเศษเพื่อล่าจับและกำจัดพวกเวอร์วูล์ฟที่คาดว่ามีอยู่จริง
จนกระทั่งในยุคศตวรรษที่ 19 ตำนานเวอร์วูล์ฟก็กลับมาได้รับความนิยมขึ้นมาอีกครั้งในโลกวรรณกรรมนิยาย เริ่มจากผลงานสำคัญอย่าง “ดรากุลา” ของแบรม สโตกเกอร์ จากนั้นก็มีนักเขียนนิยายสยองขวัญอีกหลายคนที่นำตำนานนี้มาถ่ายทอดในมุมมองต่างๆ เช่น ร.ล.สตีเวนสัน, อังกฤษ และอาร์โนลด์ สแกนดิเนเวียนของนอร์เวย์ ตลอดศตวรรษที่ 20 จวบจนปัจจุบันได้มีภาพยนตร์และซีรีส์สารคดีอีกเป็นจำนวนมากที่จับเรื่องราวเวอร์วูล์ฟมาแปลงให้เป็นงานประพันธ์ต่างๆ
อาจกล่าวได้ว่าเสน่ห์ของตำนานเวอร์วูล์ฟนั้นมาจากการผสมผสานระหว่างวิถีชีวิตมนุษย์ธรรมดากับสัตว์ประหลาดอย่างสุนัขป่าร้ายที่มีอำนาจเหนือกว่าคน เมื่อผนวกกับลักษณะที่ดุร้าย โหดร้าย คอยหาเหยื่อล่ามนุษย์และสัตว์อื่นมาทานในคืนพระจันทร์เต็มดวง จึงทำให้ตำนานนี้ได้รับความสนใจและสร้างสรรค์ออกมาในรูปแบบต่างๆ ทั้งวรรณกรรม ภาพยนตร์ หรือผลงานศิลปะประเภทอื่นๆ อย่างต่อเนื่องจนทุกวันนี้