ดับฟ้าศาลาหมอผี วันนี้งานรับรองหนักหน่วง คนหนึ่งเดินทางมาถึงโดยมีผ้าห่มผืนใหญ่พกพาหีบไม้สักใบมาด้วย
“หมอผีขอความกรุณาช่วยดูแลหีบนี้ให้หน่อยครับ” ชายคนนั้นพูดด้วยสีหน้าเครียด “ภายในมีวิญญาณร้ายสิงสถิต ผมจำเป็นต้องจากไปธุระสำคัญ”
หมอผีมองสำรวจหีบด้วยดวงตาที่ฝึกฝนมายาวนาน “ได้ครับ วิญญาณนี้เก่าแก่และแข็งแรงมาก จะดูแลด้วยจิตใจระมัดระวัง”
เจ้าของหีบขอบใจด้วยความโล่งใจ จากนั้นก็รีบลาไป หมอผีจึงได้รับมอบภารกิจดูแลหีบอย่างเข้มงวด
ท่านจัดการหาปืนขี้ผึ้งและธูปฤทธิ์มาเสกหมายรอบๆตัวหีบ แล้วสวดคาถาปัดป้องอันศักดิ์สิทธิ์ เนื่องจากวิญญาณที่อยู่ภายในคือภูตผีปีศาจอันชั่วร้าย นามว่า “ผีน้อย” สิ่งนี้เคยฆ่าล้างเผ่าพันธุ์และครอบครัว แต่ถูกตรึงจิตวิญญาณเข้ามาอยู่ในหีบไม้สักโดยหมอผีผู้มากด้วยฤทธิ์
หมอผีดูแลหีบด้วยความระมัดระวังอย่างสูงสุด ท่านมั่นใจในพลังคาถาที่สวดคุ้มครองและเวทมนตร์คาถาที่ใช้ผนึกหีบ ผ่านไปสิบวันก็ยังปลอดภัยดี จนกระทั่งคืนวันที่ 12 เกิดเหตุขัดข้องอย่างกะทันหัน
คืนนั้นมีพายุฝนฟ้าคะนอง ลมพายุกระหน่ำหมู่บ้านรุนแรงจนเสียงกระป๋องลังกลิ้งตกนั่นสนั่นไปทั่ว หมอผีรู้สึกถึงพละกำลังของมารร้ายที่อยู่ในหีบ มันดิ้นรนทรมานจะหลุดพ้นออกมา ทำให้ท่านต้องรวบรวมสติปลุกเสกจิตให้แน่วแน่ เพื่อให้พลังงานของตนมากพอรั้งผีไว้ในนรก สู้รบด้วยจิตวิญญาณกันอย่างเอาเป็นเอาตาย
หมอผีใช้อานุภาพสุดท้ายผนึกมนต์คาถาเข้มแข็ง พร้อมสวดย้ำพลังปราบปรามครอบงำผีน้อยจนสำเร็จ พายุฝนยังคงกระหน่ำอย่างรุนแรง แต่ท่านมั่นใจว่าสิ่งชั่วร้ายอยู่ในความควบคุมแล้ว หมอผีจึงกลับไปนอน แต่พรุ่งนี้ต้องเตรียมสังเวยสังขารอันน่าพรั่นพรึงเพื่อปราบผีน้อยเสียที
ด้วยความเหน็ดเหนื่อยท่านหลับไปอย่างไม่รู้ตัว รุ่งเช้าปรากฏว่ามนุษย์ทุกคนในหมู่บ้านสูญหายไปอย่างน่าประหลาด เหลือเพียงโครงกระดูกกับชิ้นส่วนซากศพ ยกเว้นตัวหมอผีคนเดียว แต่ท่านก็เจ็บปางตาย จากนั้นท่านก็เห็นหีบไม้สักที่วางอยู่ข้างตัว…มีวิญญาณร้ายกำลังเคลื่อนไหวอย่างโกรธแค้นขุ่นเคืองในนั้น!